Άσε δηλαδή τον απόστολο Πέτρο να λέει όχι μόνο στους συγχρόνους του Χριστιανούς αλλά και σε όλους τους Χριστιανούς στους αιώνες των αιώνων και σε εμάς, ότι, αν και ΔΕΝ είδαν τον Χριστό, στην όψη, τον αγαπούν (Α'Πέτρου α΄8) "ὃν οὐκ εἰδότες ἀγαπᾶτε", "εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρῶντες"... "Τον Χριστόν, καίτοι δεν τον εγνωρίσατε και δεν τον είδατε προσωπικώς, όμως τον αγαπάτε, αν και τώρα δεν τον βλέπετε"...
Εκτός από την "ακριβή ερμηνεία", ας κάνουμε και την υπόθεση: Άσε επίσης και τους πρώτους Χριστιανούς να αγαπούν και να Πιστεύουν στον Χριστό χωρίς όμως να τον έχουν δει στην όψη (ούτε όσο ζούσε, ούτε φυσικά και σε εικόνες, επειδή στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, δεν υπήρχαν εικόνες) αλλά επειδή πιστεύουν σ'Αυτόν αγάλλονται, με χαρά ανεκλάλητη και τιμημένη γιατί από τώρα απολαμβάνουν το αποτέλεσμα της πίστης, την σωτηρία των ψυχών τους "πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδοξασμένῃ κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν".
Εμείς οι ταλαίπωροι παρεπίδημοι στη Γη, χριστιανοί αυτοαποκαλούμενοι, 20 αιώνες μετά την επίγεια παρουσία του Χριστού και την Ανάστασή Του, "τον βλέπουμε"! στις εικόνες! με χίλιες δυο διαφορετικές και σαφώς όλες πλαστές, όψεις, δηλ. με ξανθά ή κόκκινα μακρυά σαν γυναικεία μαλλιά, γυριστά στους ώμους, με ξανθά γένια, με φωτοστέφανο, με γαλάζια μάτια, με στέμματα στο κεφάλι και με πολυτελή άμφια, με την ευλογία αυτή των δακτύλων που δεν ξέρω πως προήλθε...
Και μάλιστα όπως "τον βλέπουμε"να απεικονίζεται με χίλιες δυο διαφορετικές και ασφαλώς πλαστές μορφές πολύ πιθανώς το υποσυνείδητό μας που λειτουργεί σαν κομπιούτερ ακριβείας να βάζει θέμα αξιοπιστίας. Δεν είναι δυνατόν να είναι μια με κόκκινα, μια με μαύρα μαλλιά, μια με μπλε μάτια, μια με μαύρα, και να είναι αληθινός και όχι δημιούργημα φαντασίας. Και η αμφιβολία και η σοβαρότητα, να πηγαίνει στο εικονιζόμενο πρόσωπο! Του οποίου την εικόνα όχι μόνο "βλέπουμε"αλλά και φιλάμε και προσκυνούμε τιμητικά, και αγκαλιάζουμε και απονέμουμε τάματα, κεριά και καντήλια και χαιρετισμούς και παρακλήσεις και ακαθίστους ύμνους ("ε όχι όμως και στο βαθμό που τα κάνουμε αυτά στη μητέρα Του, αυτό έλειπε").
Πώς να χαρούμε λοιπόν τη χαρά που αναφέρει ο Απ. Πέτρος, όταν λείπει μερικώς η προϋπόθεση ότι δεν Τον είδαμε κατ΄όψη, εμείς τον είδαμε σε εικόνες, πολλές και με διαφορετικές πλαστές μορφές. Μήπως, ερωτώ μήπως, μήπως μας στερούν με τα πλαστά τους μπιχλιμπίδια ολοκληρωμένη την ανεκλάλητη αυτή χαρά; Ο Κύριος να τους ελεήσει! Κι εμάς.
Panagiotis Michalopoulos
25 Ιανουαρίου 2016
Ο Χριστός, της Εκκλησίας της Ελλάδος, έτσι όπως αγιογραφείται και λατρεύεται στους ναούς της, προβάλλεται -αισχρά και βλάσφημα, σαν να ευλογεί όπως ο Βούδας (με το κωλοδάχτυλο), ή εμφανίζεται να έχει μορφή Γκουρού ινδουιστή, ή χίπη από τα Μάταλα της Κρήτης!
(Δεν πιστεύω να ανήκετε και εσείς σε αυτήν την εκκλησία του κώλου, τη τόσο βλάσφημη και τόσο βρωμερή;)
http://xairete.blogspot.gr/2016/01/blog-post_34.html