Εκείνος (ο νέος να πούμε), δεν μπορεί να μας βοήσει τόσο πολύ άλλο πια. Αν και αναστήθηκε, έχει τώρα να κουβαλά ξανά στον ώμο του και εκείνο τον σταυρό… Έχει και αυτήν την μόνιμη ρευματο-αρθριτική αγκύλωση, στα δάχτυλα του δεξιού χεριού… Έτσι, η μόνη εξυπηρέτηση -αν του το ζητήσουμε, είναι να μεταβιβάσει μια ευχή μας στον γέροντα που θα βαριακούει κιόλας, να μας ακούσει εμάς κατευθείαν από τόσο μακριά. Αυτόν τον Μεγάλο που έχει δίπλα του, και κάτι παραπάνω θα ξέρει να κάνει, αφού όπως λένε «ο παλιός είναι αλλιώς»! Να του πει λοιπόν «να μας προσέχει νύχτα –μέρα»! Αν και χλωμό το βλέπω κι αυτό, αν δηλαδή ακόμα και αυτός πια μπορεί… Τον βλέπω με το καλάμι που κρατά, να είναι στα πρόθυρα της άνοιας, έτοιμος για να το… καβαλήσει! Και όλο αυτό το... στον πατσά, το «Βουρ», κάτω από ένα περιστέρι για… αμπαζούρ!

$